Op donderdag 14 november 2024 waren er maar liefst 32 deelnemers voor een Voeks-uitstapje in Geldrop.

Vanaf tien uur was er koffie/thee in het restaurant van de Weeffabriek. Tot 1981 werden hier wollen stoffen geproduceerd, thans is het een cultureel centrum.

Drie gidsen loodsten het gezelschap een half uur later naar buiten, te beginnen bij het Kasteel met landschapspark in het centrum van Geldrop. Het kasteel bestaat al sinds begin 15^e eeuw maar kreeg zijn huidige aanzien als herenhuis in 1616. Het werd bewoond tot 1972 waarna twee jaar later de gemeente Geldrop het opkocht en restaureerde. Er is nu een trouwzaal en er vinden op gezette tijden tentoonstellingen en evenementen plaats.

 

De landschapstuin werd in 1870 in Engelse stijl aangelegd, met aparte bomen ook uit andere delen van de wereld en met diverse bijgebouwen. Eén ervan, het Generatorhuisje, diende als elektriciteitscentrale voor het kasteel – nog voordat de rest van Geldrop aangesloten werd, had het kasteel al stroom.

Verder in het centrum naar gebouwen die ontstonden door de textielnijverheid vanaf het einde van de 16^e eeuw tot ruim 70 jaar geleden. De grandeur van menig pand heeft echter geleden onder noodzakelijke restauraties, waarbij de originele uitstraling het heeft moeten afleggen tegen de wens om te moderniseren. Klossen garen als ornamenten aan lantaarnpalen en stopnaalden als paaltjes langs de weg laten echter nu nog zien dat Geldrop een belangrijke band had met de textielindustrie.

Lunch om twaalf uur in de Weeffabriek en toen klokslag één uur bij het Weverijmuseum, binnen in de voormalige fabriek op nog geen 50 meter afstand.

Opnieuw drie gidsen, oude rotten in het textiel vak. Uitleg vooraf in filmzalen, langs panelen met foto’s en bij vitrines met een schat aan oude voorwerpen uit het roemrijke verleden van de weeftechniek. Daarna naar de ruimte gevuld met allerlei soorten weefmachines, velen meer dan een eeuw oud en allemaal uit Duitsland of Zwitserland. 

De meesten werden aangezet na uitleg vooraf over de werking – en dan was het een herrie van jewelste en een lust voor het oog, met allerlei draaiende en bewegende wielen en wieltjes, spoelen, klossen, slagpinnen, grijpers, met gordijnen van garens dicht naast elkaar en met banen stof in allerlei kleuren en allerlei patronen. Ongelooflijk hoe snel en precies dat toen al ging, er was zelfs al een machine uit 1800 die met ponskaarten werkte!

Tot slot koffie/thee met gebak in het Weverijmuseum ter afsluiting, gezellig bij de foto’s en vitrines en nabij de weverijwinkel. Er worden producten verkocht die de machines nog steeds maken. De zitjes hadden tafels met daarop spreuken en uitdrukkingen uit de textielhistorie die de Nederlandse taal zonder meer hebben verrijkt: het is schering en inslag (weefmachines doen niets anders), door de wol geverfd, alles over een kam scheren, de draad kwijt zijn, de draad weer oppakken, aan een zijden draadje hangen, van hetzelfde laken een pak, de lakens uitdelen, iemand van katoen geven, aan de touwtjes trekken, de eindjes aan elkaar knopen.

Samengevat: verrassend leerzaam. Mede omdat het gelukkig droog is gebleven tijdens de wandeling, was het een zeer geslaagde dag!